23 października 2024 r., premierę miała książka, Zanim się pożegnamy,która jest czwartą częścią cyklu,Zanim wystygnie kawa, której autorem jest Toshikazu Kawaguchi. Książka ta należy do gatunku literatury pięknej i została wydana przez Grupę Wydawniczą Relacja , dzięki której mogłam ją przedpremierowo przeczytać i zrecenzować. Jeśli czytaliście wcześniejsze części, będziecie wiedzieć, że kawiarnia Funiculi Funicula, która mieści się w Tokio, umożliwia swoim klientom podróż w czasie. Jednak żeby nie było tak łatwo, są pewne zasady, których trzeba przestrzegać. Pierwsza z nich mówi o tym, że, nie można zmienić przyszłości, niezależnie od tego jak bardzo będziemy się starać. Drugą zasadą jest absolutny zakaz wstawania z krzesła, bo skutkuje to natychmiastowym powrotem do teraźniejszości. Po trzecie, można się spotkać tylko z osobami, które były wcześniej w tej kawiarni, ma to bezpośredni związek z zasadą numer dwa. Czwarta zasada jest bardziej istotną przestrogą o tym, że, krzesło przenoszące w czasie jest zajęte przez ducha osoby, która złamała zasadę numer pięć, która brzmi następująco: istnieje limit czasu, który jest bliżej niesprecyzowany, ponieważ jest to czas – zanim wystygnie kawa.
W czwartej części poznajemy nowych bohaterów, którzy mają nierozwiązane sprawy, z którymi nie potrafią się uporać. Po raz pierwszy mamy do czynienia ze zwierzątkiem – pieskiem. Oprócz tego poznamy męża, który chce porozmawiać z żoną, dziewczynę, która nie przyjęła zaręczyn oraz córkę, która pokłóciła się z ojcem. Po raz kolejny spotykamy się z historiami o śmierci, przemijaniu oraz docenieniu, które przychodzi dopiero po stracie. Jest to jednocześnie smutna, ale też piękna opowieść o tym, ile daje ukojenie ludzkiej duszy czy wyjaśnienie niedokończonych spraw, na które np. jedna bohaterka czekała aż 6 lat.
Co ważne i warto o tym wspomnieć, jeden z rozdziałów jest poświęcony trzęsieniu ziemi o magnitudzie 9 i tsunami, które miało miejsce w 2011 roku w północno-wschodniej części Japonii. Siła magnitudy uczyniła z niego największe trzęsienie ziemi w Japonii od 140 lat (czyli od czasu rozpoczęcia rejestracji aktywności sejsmicznej w Japonii) oraz czwarte co do wielkości na świecie (od czasu rozpoczęcia rejestracji pomiarów, ex aequo z trzema innymi trzęsieniami ziemi). Spowodowana trzęsieniem fala tsunami uszkodziła elektrownię atomową w Fukushimie, powodując najdroższą katastrofę naturalną w historii.
[informacje o trzęsieniu ziemi z Wikipedii:%C4%99sienie_ziemi_w_T%C5%8Dhoku#cite_ref-magnitude_3-1] Jak zwykle jestem oczarowana tą serią. To jak jest lekko napisana, tej książki się nie czyta, płynie się przez nią. Co za każdym razem w niej mnie zaskakuje? To, że opowiada o śmierci, o tym ile przeżycie jej wśród bliskich kosztuje, ale w taki delikatny sposób, ale nie lekceważący. I te historie, które są co prawda fikcyjnymi opowieściami, ale dają nam lekcję życia i tego by niczego nie żałować. Polecam z całego serca zarówno tę książkę, jak i całą serię. Nie mogę się doczekać kolejnej części!
